ചതുരാശ്രമങ്ങൾ

സുകൃതികളായ സജ്ജനങ്ങളേ, സനാതന സംസ്കാരം ചതുരാശ്രമ ധർമ്മത്തിലൂടെ പാലിക്കപ്പെടുന്നതാണ്. ബ്രഹ്മചര്യാശ്രമം, ഗൃഹസ്ഥാശ്രമം, വാനപ്രസ്ഥാശ്രമം, സന്യാസാശ്രമം എന്നിങ്ങനെയാണ് അവയെന്ന് നമുക്കറിയാം. വേദപുരാണ ഇതിഹാസ ഉപനിഷത് ഗ്രന്ഥങ്ങൾ നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്ന കഥകളുടെയെല്ലാം തത്വം ചിന്തിക്കുന്നു എങ്കിൽ ഈ നാലുധർമ്മങ്ങളുടെയും ആവശ്യകതയെ അതിൽ വരച്ചു കാണിക്കുന്നു. അവയിൽ  ഗൃഹസ്ഥാശ്രമിക്കും ഒരുപാട് ധർമ്മങ്ങൾ ഉണ്ട്. ഇന്നുമതിനു നല്ല പ്രസക്തിയുണ്ട്. ഗൃഹസ്ഥാശ്രമ ജീവിതത്തിൽ പണ്ട് പഞ്ചയജ്ഞങ്ങളും ആറു കർമ്മങ്ങളും ആചരിച്ചു വന്നിരുന്നു. ഇന്ന് ഗ്രഹസ്ഥാശ്രമ ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് എന്തെല്ലാം മനസിലാക്കണം? നോക്കാം; കുടുംബബന്ധങ്ങൾ ശിഥിലമാകുമ്പോൾ ആ കുടുംബത്തിൽ നിന്നുമുണ്ടാകുന്ന കുട്ടികളുടെ ജീവിതവും ഭാവിയും വിജയവും ശിഥിലമാവും. കുട്ടികൾ വഴിതെറ്റിപ്പോകുവാനും ബന്ധങ്ങളുടെ തകർച്ച കാരണമാകും. പഠനകാലത്ത് തന്നെ കുടുംബജീവിതത്തിന്റെ മഹത്വവും ഗൌരവവും ബോധ്യപ്പെടുത്തുവാൻ കഴിയണം. ശൈശവകാലത്തുതന്നെ ധർമ്മബോധം വളർത്തിയെടുക്കാത്തതു കൊണ്ടും പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നുണ്ട്. പ്രശ്നങ്ങൾ ഇല്ലാതിരിക്കാൻ പരസ്പരമുള്ള ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ നിർവ്വഹിച്ചു കൊണ്ട് ജീവിതം തുടരണം. അച്ഛനും അമ്മയും ഭാര്യയും ഭർത്താവും മക്കളും സുഹൃത്തുക്കളും അദ്ധ്യാപകരും വിദ്യാർത്ഥികളും തൊഴിലാളികളും ഉടമകളും ഭരിക്കുന്നവരും പ്രജകളും ഗുരുവും ശിഷ്യരും മറ്റുവിധത്തിൽ പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന എല്ലാവരും അവരുടെ കടമകളും ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളും എന്തെന്ന് തിരിച്ചറിയണം. എല്ലാവരും ജാഗ്രതയോടും ഉത്തരവാദിത്വ ബോധത്തോടു കൂടിയും ജീവിതം തുടരണം. ഗ്രഹസ്ഥാശ്രമത്തിൽ ഉത്തരവാദിത്തം പുലർത്താത്തവർ വയസ്സായ അച്ഛനമ്മമാരെ വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിച്ച് അവരുടെ സുഖംതേടി പോകുന്നു. വിവിധ സേവാ പ്രവർത്തനങ്ങളിലും ആത്മീയ പ്രഭാഷണങ്ങളിലും മറ്റു കർമ്മമേഖല കളിലും വ്യാപരിക്കുന്നവരിലും ഇത്തരം പ്രവണതകൾ കണ്ടുവരുന്നു. സ്വന്തം അച്ഛനമ്മമാരേയും കുടുംബത്തേയും സേവിച്ചിരുന്നുവെങ്കിൽ മനുഷ്യ സമുദായത്തിൽ ശാന്തിയും സമാധാനവും ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു. വലിയവലിയ കാര്യങ്ങളൊന്നും നിങ്ങൾ ചിന്തിക്കണം എന്നില്ല. അല്പം മനുഷ്യത്വമെങ്കിലും ഉള്ളവരായി ജീവിച്ചാൽ മതി. മനുഷ്യത്വം ഉണ്ടാകുവാൻ എന്തുചെയ്യണം? യജ്ഞം, ദാനം, തപസ്സ് ഇവ ആചരിച്ചുകൊണ്ട് കുലാചാര ധർമ്മ ജീവിതം തുടരുമ്പോൾ മനുഷ്യത്വം ഉള്ളവരാകും. മനുഷ്യത്വമുള്ളവരായി ജീവിക്കുമ്പോൾ വ്യക്തി,കുടുംബം, സമൂഹം ഇവയെല്ലാം ക്രമത്തിൽ മെച്ചപ്പെടുകയും ചെയ്യും. സമൂഹം മെച്ചപ്പെടണമെങ്കിൽ ആദ്യം വ്യക്തിത്വം രൂപപ്പെടണം. വ്യക്തിത്വം രൂപപ്പെടുന്നത് കുടുംബത്തിൽ നിന്നുമാകുന്നു. ഗ്രഹസ്ഥാശ്രമ ജീവിതം നല്ലതുപോലെ അനുഷ്ഠിച്ചാൽ വ്യക്തികൾ നല്ലവരാകും. ആ വ്യക്തി പിന്നീട് ഗൃഹസ്ഥനും കുടുംബിനിയും സമൂഹത്തിലെ ഒരംഗവുമാകുന്നു. ആശ്രമ ജീവിത ധർമ്മം അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ഗ്രഹസ്ഥാശ്രമത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കണം. ഗൃഹസ്ഥാശ്രമ ജീവിതത്തെ ഈശ്വരനിൽ ഭക്തിയും, വിഷയങ്ങളിൽ വിരക്തിയും വളർത്തുവാനുള്ള മാർഗമാക്കുകയും ചെയ്യണം. ദേശകാലാവസ്ഥയനുസരിച്ച് എല്ലാവരും അവരുടെ കുലാചാര ധർമ്മങ്ങൾ ആചരിക്കണം. ലോകത്തിൽ നന്മകളുണ്ടാകുവാൻ മനുഷ്യ സമുദായം (ജാതിയല്ല) വേണം.

ബ്രഹ്മചര്യാശ്രമം

 ബ്രഹ്മചര്യം ഒരാളെ പരമാത്മാവുമായുള്ള ഐക്യത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു (അധ്യായം 43). ആഗ്രഹം കീഴടക്കുന്നതിലൂടെ, ആത്മനിയന്ത്രണത്തിന്റെ ശീലം വിദ്യാർത്ഥിയെ പഠിക്കാനും, ചിന്തയിലും വാക്കിലും പ്രവൃത്തിയിലും ഗുരുവിനെ ശ്രദ്ധിക്കാനും വേദങ്ങളിലും ഉപനിഷത്തുകളിലും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സത്യം കണ്ടെത്താനും പ്രാപ്തനാക്കുന്നു . ഇതിഹാസമനുസരിച്ച്, പഠിക്കുന്നതിനും പഠിക്കുന്നതിനുമുള്ള പരിശീലനത്തിന് "സമയത്തിന്റെ സഹായം" ആവശ്യമാണ്, കൂടാതെ വ്യക്തിപരമായ പരിശ്രമം, കഴിവ്, ചർച്ച, പരിശീലനം എന്നിവ ആവശ്യമാണ്, ഇവയെല്ലാം ബ്രഹ്മചര്യയുടെ ഗുണത്താൽ സഹായിക്കുന്നു. ഒരു ബ്രഹ്മചാരി ഉപകാരപ്രദമായ ജോലി ചെയ്യണം, അവൻ നേടുന്ന വരുമാനം ഗുരുവിന് ദക്ഷിണയായി നൽകണം. യോഗയിലെ അംഗങ്ങളുടെ അവിഭാജ്യ ഘടകവും സ്ഥിരോത്സാഹത്തിന്റെയും അറിവിന്റെ പിന്തുടരലിന്റെയും പാത പന്ത്രണ്ട് ഗുണങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് ബ്രഹ്മചര്യം എന്ന് ഇതിഹാസം പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. ജീവിതത്തിന്റെ ബ്രഹ്മചാര്യ ഘട്ടത്തിൽ നിന്നുള്ള ബിരുദം സമാവർത്തനം ചടങ്ങിലൂടെ അടയാളപ്പെടുത്തി. ബിരുദധാരി ഒന്നുകിൽ ഗൃഹസ്ഥ (ഗൃഹസ്ഥൻ) ജീവിതത്തിന്റെ ഘട്ടം ആരംഭിക്കാനോ കാത്തിരിക്കാനോ അല്ലെങ്കിൽ വനത്തിലെ ഋഷികളെപ്പോലെ സന്ന്യാസവും ഏകാന്തതയുമുള്ള ജീവിതം പിന്തുടരാനോ തയ്യാറായി. മഹാഭാരതത്തിലെ ശാന്തി പർവ്വത്തിലെ 234-ആം അദ്ധ്യായത്തിൽ വ്യാസൻ ബ്രഹ്മചര്യം പഠനത്തിന് ആവശ്യമായ ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു സുപ്രധാന ഘട്ടമായി വാഴ്ത്തുന്നു, തുടർന്ന് ഗൃഹസ്ഥ ഘട്ടം സമൂഹത്തിന്റെ വേരെന്നും ഒരു വ്യക്തിയുടെ വിജയത്തിന് പ്രധാനമാണ്. പെൺകുട്ടികൾക്ക് ബ്രഹ്മചര്യം

വേദങ്ങളും ഉപനിഷത്തുകളും ജീവിതത്തിന്റെ വിദ്യാർത്ഥി ഘട്ടത്തെ പുരുഷന്മാരിൽ മാത്രമായി പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നില്ല. ഉദാഹരണത്തിന് അഥർവവേദം പറയുന്നു.

ബ്രഹ്മചര്യേണ കന്യാ യുവാനം വിന്ദതേ പതിം 

ബ്രഹ്മചാര്യത്തിൽ നിന്ന് ബിരുദം നേടിയ ഒരു യുവ കന്യ (കന്യ, പെൺകുട്ടി) അനുയോജ്യമായ ഒരു ഭർത്താവിനെ നേടുന്നു.

അഥർവവേദം, 11.5.18 

പ്രായ നിയന്ത്രണങ്ങളില്ല

പ്രാചീന ഇന്ത്യയിൽ ബ്രഹ്മചര്യം ആരംഭിക്കുന്നതിന് പ്രായപരിധികളൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെന്ന് പറയുന്നു. യുവാക്കൾ മാത്രമല്ല, പ്രായമായവരും ജീവിതത്തിന്റെ വിദ്യാർത്ഥി ഘട്ടത്തിലേക്ക് തിരിയുകയും ചില വിഷയങ്ങളിൽ അധികാരമുള്ള അധ്യാപകരെ തേടുകയും ചെയ്തു. ഛാന്ദോഗ്യ ഉപനിഷത്ത്, 5.11-ൽ, "ധനികരും വിദ്യാസമ്പന്നരുമായ ഗൃഹസ്ഥർ " ആത്മൻ (ആന്തരികം), ബ്രഹ്മം (ആത്യന്തിക യാഥാർത്ഥ്യം) എന്നിവയെക്കുറിച്ച് അറിവ് നേടുന്നതിനായി ഋഷി കൈകേയനോടൊപ്പം ബ്രഹ്മചാരികളായി (വിദ്യാർത്ഥികൾ) ആയിത്തീരുന്നതായി വിവരിക്കുന്നു. 

ഗൃഹസ്ഥാശ്രമം

 നല്ലതാകുവാൻ എന്തെല്ലാം ശ്രദ്ധിക്കണം?

നല്ല ഗൃഹസ്ഥാശ്രമിയാകുവാൻ ഗൃഹസ്ഥ ധർമ്മം തന്റെ കർത്തവ്യം ആണെന്ന ബോധത്തോടുകൂടി ജീവിക്കണം. ബ്രഹ്മചര്യാശ്രമത്തിൽ വച്ച് ഗുരുവിൽ നിന്ന് മന്ത്രോപാസന ദീക്ഷ ലഭിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിൽ ഉത്തമനായ ഒരു ഗുരുവിനെ കണ്ടെത്തി ദീക്ഷയും മന്ത്രവും സ്വീകരിക്കണം. സാത്വിക ജീവിതചര്യയെ പിന്തുടരണം. ഭാര്യാ ഭർത്താക്കന്മാർ പരസ്പരം പരിശുദ്ധ ഭാവനയോടുകൂടി കുടുംബ ബന്ധങ്ങൾ ശക്തിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യണം. നിങ്ങൾ സത്സന്താനത്തിന് ജന്മം കൊടുക്കുവാൻ വേണ്ടി സമയ കാല ദിന നിയമങ്ങൾ പാലിച്ച് മൈഥുന ധർമ്മത്തിൽ ഏർപ്പെടണം. ഇങ്ങനെ ദമ്പതികൾ സത്യത്തെ അറിയുവാൻ വേണ്ടി ജീവിക്കുമ്പോൾ സത്സന്താനമുണ്ടാകുന്നു. ഈശ്വരനാണ് സത്യം. ഈശ്വരന്റെ ഒന്നാമത്തെ ഭാവം അച്ഛനാകുന്നു. അമ്മ ഈശ്വരന്റെ രണ്ടാമത്തെ ഭാവവുമാകുന്നു. വല്ല സഹായവും തേടിവരുന്നവരേയും ഈശ്വരനായിട്ടു തന്നെ അറിയണം. ദീക്ഷാ ഗുരുവിനെ പരമാത്മാവായ ഈശ്വരനായിട്ടും അറിയണം. അറിവുള്ളവർ മാതാ, പിതാ, ഗുരുജനങ്ങളെ അനുസരിച്ച് ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അനുസരിച്ച് ജീവിതം തുടരുന്ന ദമ്പതികൾക്ക് സത്സന്താനം ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്യുന്നു.*

ഗൃഹസ്ഥാശ്രമം പൂർണ്ണമാകണമെങ്കിൽ എന്തുചെയ്യണം?

ഗൃഹസ്ഥാശ്രമം പൂർണ്ണമാകണമെങ്കിൽ സന്തതി പരമ്പരകൾക്ക് നല്ല ഗൃഹസ്ഥാശ്രമ ജീവിതം നയിക്കുവാനുള്ള കഴിവുണ്ടാക്കി കൊടുക്കണം. ജന്മം  കൊടുത്താൽ മാത്രം പോരാ അവരെ നല്ലവരാക്കി വളർത്തിയെടുക്കയും വേണം. അതിന് മാതാപിതാക്കൾ മഹാന്മാരുടെ കഥകളെഴുതിയ പാഠപുസ്തകങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കാൻ കൂലിക്ക് ആളെ വക്കാതെ സ്വന്ത ജീവിതം കൊണ്ട് മാതൃകയായി പഠിപ്പിക്കണം.  നല്ലവരാകുവാൻ എല്ലാവരുടേയും ജീവിതം ഈശ്വരാഭിമുഖമാക്കണം. വാക്കുകൾ, നോട്ടം, കർമ്മം മുതലായ സർവവ്യാപാരങ്ങളും ഈശ്വരപരമാവണം. എല്ലാം ഈശ്വരപരമാകുമ്പോൾ ഈശ്വരസ്മരണ നമ്മുടെ സ്വഭാവമായിത്തീരും. സദാപിയുള്ള സ്മരണകൊണ്ട് ഈശ്വരാനുഭൂതി ലഭിക്കുവാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ മനുഷ്യജന്മം സഫലമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. അനുഭൂതി എല്ലാമനുഷ്യർക്കും നേടിയെടുക്കാം. അതിനുവേണ്ടി കുടുംബജീവിതം സ്ത്രീ  പുരുഷന്മാർക്കുണ്ടാകുന്ന പരസ്പര ആസക്തികൾ കുറയ്ക്കുവാൻ വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കണം. അപ്പോൾ സംസ്കാരം ശുദ്ധമാകുകയും ചെയ്യും. ദേഹത്തിനു ദേഹത്തിനോട് തോന്നുന്ന ആസക്തികൾ അകലുമ്പോൾ യഥാർത്ഥതത്വം ബോധിക്കുവാൻ കഴിയും. പുരുഷൻ ഇത്രയേയുള്ളൂ എന്ന് സ്ത്രീക്കും സ്ത്രീ ഇത്രയേയുള്ളൂ എന്ന് പുരുഷനും അറിയുവാൻ കഴിയണം. കാമപൂരണത്തിനുള്ള ഉപകരണമാണ് സ്ത്രീകളെന്ന് ചിന്തിച്ച്‌ ക്ഷേത്ര ദർശനത്തിന് പോകുന്ന പെറ്റമ്മയേയും കൂടപ്പിറപ്പിനേയും സ്വന്തം മകളേയും വേശ്യാ കഥാപാത്രങ്ങളായി കഥകളെഴുതുന്ന നവയുഗ നവോത്ഥാന ശുനകന്മാരേപ്പോലെ ആകാതെ ജീവിക്കുക. കുടുംബ ജീവിതത്തിൽ ഒട്ടലുകൾ ഇല്ലാതാകുമ്പോൾ സംസ്കാരം വളരും. ശരീരാസക്തി വളരുമ്പോൾ സംസ്കാരം ക്ഷയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ പരസ്പരം ശക്തിയും ചൈതന്യവും ആയറിയണം. മനുഷ്യർ പരസ്പരം ദൈവീകമായ ഭാവനകളോട് കൂടി ജീവിക്കുമ്പോൾ ആസക്തികൾ ഇല്ലാതാകും. ആസക്തികൾ കുറയുമ്പോൾ സംസ്കാരം നിലനില്ക്കുകയും ചെയ്യും. സംസ്കാരം വ്യക്തികൾക്ക് ആവശ്യമായിത്തീരുമ്പോൾ സംസ്കാരം പുഷ്ഠി പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്യും. മനുഷ്യ സംസ്കാരം നല്ലതായി മുന്നോട്ടു പോകണമെങ്കിൽ ഭാര്യാ ഭർത്താക്കന്മാരും മറ്റു ജനങ്ങളും സത്സ്വഭാവത്തോട്കൂടി ജീവിതം നയിക്കുക തന്നെ ചെയ്യണം. ഭർത്താവ് ഭാര്യയെ ഈശ്വരിയായിട്ടും ഭാര്യ ഭർത്താവിനെ ഈശ്വരനായിട്ടും അറിയണം. മനുഷ്യർ തമ്മിൽ തമ്മിൽ ദൈവങ്ങളായി അറിയുമ്പോൾ എല്ലാ സദാചാരവും അവിടെ വളരുകയും ചെയ്യും. ഈശ്വരന്റെ ശക്തി ഈശ്വരിയാകുന്നു. ചൈതന്യത്തിനെന്തെങ്കിലും കർമ്മം ചെയ്യണമെങ്കിൽ ശക്തിയത്യാവശ്യവുമാകുന്നു. എല്ലാ ആശ്രമങ്ങളുടേയും നട്ടെല്ലായിരിക്കുന്നത് ഗൃഹസ്ഥാശ്രമമാകുന്നു. അച്ഛനമ്മമാർ നിഷ്കളങ്കമായ വാത്സല്യം കുഞ്ഞങ്ങൾക്ക് പകർന്നു കൊടുക്കുമ്പോൾ കുട്ടികളിൽ സത്സംസ്കാരം വളരും. അല്ലെങ്കിൽ വിദ്യ പകർന്നു തരുന്ന  അദ്ധ്യാപകർക്ക് കുഴിമാടമൊരുക്കാനും അവരെ അസഭ്യം പറയാനും മർദ്ദിക്കാനും അതിലൂടെ ഒരിക്കലും ഗതി കിട്ടാത്ത ശാപം വാങ്ങാനും ഇടയാകും. നിഷ്കളങ്കമായ വാത്സല്യവും നിരുപാധികമായ സ്നേഹവും കിട്ടി വളർന്നു വരുന്നവരിൽ മാതൃ പിതൃ ഗുരു ഭക്തികൾ ഉണരുകയും ചെയ്യും.

ഒരു കുട്ടിക്ക് മാതാ, പിതാ, ഗുരുക്കന്മാരോട്തോന്നുന്ന അങ്ങേയറ്റത്തെ സ്നേഹത്തെ ഭക്തിയെന്നു പറയുന്നു. ഇത്തരത്തിലുള്ള യഥാർത്ഥസത്യം ഗുരുവിൽ നിന്നും അറിയുവാൻ കഴിയുന്നു.  

സ്നേഹം എന്നാൽ എന്താകുന്നു?

 ഒന്നാകുവാനുള്ള പ്രേരണയെ സ്നേഹമെന്നു പറയുന്നു. അമ്മയും മക്കളും ഗുരുവും ശിഷ്യരും ഒന്നാണെന്ന് അറിയുവാൻ കഴിയണം. ഒന്നെന്ന ബോധം കൊച്ചുകുട്ടിയായിരിക്കുമ്പോൾ എല്ലാവരും അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട്. ചിത്തവൃത്തികൾ കൂടുന്നതിനനുസരിച്ച് ഒന്നെന്ന ബോധം അകന്നു പോകുന്നു. അനുഭവം, ദർശനം എന്നെല്ലാം പറഞ്ഞാൽ ഒന്നാവുക എന്ന അർത്ഥമാണ്. ഒന്നെന്നബോധം ഉറയ്ക്കുമ്പോൾ ഈശ്വരനെ അനുഭവിക്കാൻ കഴിയും. ബന്ധങ്ങൾ ഈശ്വരനെ അനുഭവിക്കുവാൻ പ്രയോജനപ്പെടുത്തണം. അതിനുവേണ്ടി ഭാര്യയും ഭർത്താവും സ്വാതന്ത്ര്യം നിലനിറുത്തി ജീവിതം തുടരണം. സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടു കൂടി ജീവിക്കുമ്പോൾ പരസ്പരം ശക്തിയും ചൈതന്യവും  ആണെന്നറിയുകയും ചെയ്യും. അപ്പോൾ ജീവൻ ഈശ്വരൻ തന്നേയാകുന്നു എന്നത് ബോധിക്കുകയും ചെയ്യാം. ഈശ്വരൻ തന്നെ ചൈതന്യവും ശക്തിയുമാകുന്നു. അങ്ങനെ അറിയുമ്പോൾ ആസക്തികൾ ഇല്ലാതാകും. അനാസക്തമായി ജീവിതം നയിച്ചാൽ സംസ്കാരവും സന്തതി പരമ്പരകളും നല്ലതായിത്തീരും; അതിനുവേണ്ടി ജീവിക്കുന്നവരാകണം. കുലവും, സമുദായവും നന്നാവുന്നതും കേടുവരുന്നതും ഗൃഹസ്ഥാശ്രമത്തിലൂടെ ആകുന്നു. ശക്തിയും ചൈതന്യവും എല്ലാവർക്കും വേണം. പരസ്പരം ശക്തിയും ചൈതന്യവും ആണെന്നറിയാതെ വരുമ്പോൾ ജീവിതം വിഷയാഭിമുഖമാകുന്നു. ജിവിതം വിഷയാഭിമുഖമാക്കരുത്. ജീവിതം വിഷയത്തിനുവേണ്ടി മാത്രമാകുമ്പോൾ ബന്ധങ്ങൾ ശിഥിലമാകുന്നു. ഈശ്വരാഭിമുഖമാകുമ്പോൾ ബന്ധങ്ങൾ സഫലമാകുന്നു. ബന്ധങ്ങൾ ഈശ്വരാഭിമുഖമാകുമ്പോൾ അവിടെ ഒരുമയും സ്നേഹ വും ത്യാഗവും ജ്ഞാനവും വരും. അപ്പോൾ ശക്തി കൂടുകയും ചെയ്യും. അതിന് ഭാര്യയെ ഭരിക്കാൻ ഭർത്താവും ഭർത്താവിനെ ഭരിക്കുവാൻ ഭാര്യയും പോകരുത്. ഭാര്യയും ഭർത്താവും ഉത്തമ ജീവിതത്തിന്റെ രണ്ടുവശങ്ങളാകുന്നു. ഭാര്യയും ഭർത്താവും ഏകമായ ഒന്നിന്റെ രണ്ടുവശങ്ങളാകുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ ഒന്ന് മാത്രമേയുള്ളൂ. ഈ രണ്ടുവശങ്ങൾ പോകുമ്പോൾ ഒന്ന് മാത്രമായിത്തീരും. ഒന്നെന്നറിയുവാൻ പരസ്പരം ത്യാഗത്തോടെ കൂടി ജീവിക്കണം. ഉള്ളതിനെ ത്യജിക്കുവാൻ ആർക്കും പറ്റുകയില്ല. ഉള്ളത് നിത്യ,ശുദ്ധ,ബുദ്ധ,മുക്ത,നിജ, ജ്ഞാനസ്വരൂപമായ ഈശ്വരൻ മാത്രം. നിങ്ങൾ ഈശ്വരനെ അറിഞ്ഞാലും അറിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ഈശ്വരനെ ഉപേക്ഷിക്കുവാൻ ആർക്കും സാധിക്കുകയില്ല. സുഖവും ദു:ഖവും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയിലെ അനുഭവം എന്തോ അതിനെ ഈശ്വരൻ എന്ന് പറയുന്നു. ജീവിതത്തിന്റെ സന്തുലിതമായ അവസ്ഥയിൽ സുഖവും ദു:ഖവും ഇല്ല. സന്തുലിതമായ അവസ്ഥ പ്രാപിക്കുവാൻ വേണ്ടി ബോധത്തോടു കൂടി ജീവിക്കണം. അപ്പോൾ അസത്തിൽ നിന്നും സത്തിലേക്ക് വരുവാൻ സാധിക്കുകയും ചെയ്യും. അസത്തിൽ നിന്നും സത്തിലേക്ക് വരുവാൻ എല്ലാവരും അനുഷ്ഠാനം ചെയ്യണം. ഇനിയും ഒരുപാട് എഴുതാനുണ്ട്. ഇതിൽ കൂടുതൽ എന്തെഴുതിയാലും ഈ ആത്മ സന്ദേശം വായിക്കാനോ മറ്റുള്ളവർക്ക് അയക്കാനോ നിങ്ങളിൽ ഭൂരിപക്ഷവും ശ്രമിക്കില്ല. കാരണം ഇതിലും വലുത് കേട്ടിരിക്കുന്നു. എങ്കിലും ഇത്രയും എഴുതിയപ്പോൾ സാധുവിനു മനസ്സിനൊരു സന്തോഷം. സ്വന്തം ജീവിത അനുഭവങ്ങളിൽ നിന്നും പഠിക്കാനും പഠിപ്പിക്കാനും നിങ്ങൾക്കും കഴിയട്ടെ എന്ന പ്രാർത്ഥനയോടെ

 ഗുരുപാദ സേവയിൽ

 സ്വാമി സാധു കൃഷ്ണാനന്ദ സരസ്വതി മഹാരാജ്

 പീഠാധീശ്വർ

കൃഷ്ണാനന്ദ സിദ്ധ വേദ ആശ്രമം

 പെരിയമ്പലം

 തൃശ്ശൂർ ജില്ല

 90 61 97 12 27